Karakul (Astrakhan, Bukhara, Perzisch lam)

  De Karakul kan het oudste ras van tamme schapen zijn. Archeologisch bewijs wijst op het bestaan ​​van de Perzische lamsvel al in 1400 voor Christus en houtsnijwerk van een afzonderlijke Karakul soort zijn gevonden op oude Babylonische tempels.  Inheems in de vlakten van Centraal-Azië, Karakuls verschillen radicaal in de conformatie van de meeste andere Amerikaanse rassen. Ze zijn van het vet brede staart soort van schapen. In hun grote staart is opgeslagen vet, een bron van voeding, gelijkaardig in functie aan de bult van de kameel.  In Centraal-Azië en Zuid-Afrika, zijn grote zwermen Karakuls nog opgehaald voor pelt de productie van zeer jonge lammeren. De huiden van baby lammeren met hun sterk gekruld wol worden gebruikt in de "Perzisch lam" bonthandel. Karakuls werden ingevoerd om de Verenigde Staten tussen 1908 en 1929. Ze zijn een specialiteit ras in de VS Hun vachten, lang en kleurrijk, worden gewaardeerd met de hand spinners. Karakul wol is de wol waarop de kunst van het vilten geëvolueerd. De Karakul geclassificeerd als een "zeldzame" ras door de American Livestock Breeds Conservancy.  Ras categorieën: dubbel gecoat, fat-tailed, zeldzame / Distributie: Wereldwijd